وقتی دیروز زنگ زدم به مجتبی و گفتم که بچه ها میگن قراره شب رو کنسل کنیم انقدر ناراحت شد که بدون خداحافظی گوشی رو قطع کرد
آخه میدونی ، مجتبی هم داره تا چند وقت دیگه برای همیشه از ایران میره ، شاید دلش میخواست برای آخرین بار دوستای 8 سالشو ببینه ولی همه اونا پچوندنش
شب با یه عذاب وجدان عجیبی خوابیدم ، آخه تو که میدونی من از هیچ چیزی تو این دنیا نمیترسم به جز تنهایی و خودم کاری کردم که یه شب چند نفره برای یه نفر به یه تنهایی بد تبدیل بشه
صب که از خواب پا شدم رفتم خونه رفیقم ، آخه آخر هفته ها دور هم جمع میشیم تا به بهونه ی بحثای مختلف به هم بفهمونیم که هنوز هستیم ، با این که کم شدیم ولی هنوز کنار هم هستیم
کنج اتاق عکس پدرش بود با یه نوار مشکی ، یادمه اولین باری که سال اول دبیرستان فهمیدم علی پدرش فوت شده گفتم به خودم که ممد هواشو داشته باش ، اگه یه روزی هم با هم به مشکل خوردین نشه چیزی بگی که دلش بشکنه و خدا رو شکر میکنم بعد از 8 سال رفاقت دل که نشکوندیم هیچ ، دلامونو با هم بردیم چند بار پیش اون بالایی
تو خونه اوضاع پریشونه ، اضطراب اتفاقای پیش رو زیاده ، شاید برای همینه که وقتی برای کار رفتم تو خیابون از انقلاب تا شهدا رو با هندزفری تو گوش پیاده گز کردم ، شاید برای همینه که سر خیابون ایران موتوری گفت هعی جوون حواست کجاس؟ داشتم لهت میکردم و گفت مگه عاشقی؟ و من دلم میخواست داد بزنم آررررره عاشقم ولی خوب
یه نگاه به آسمون کردم و گفتم شکر و حرفی نزدم و رفتم
آخه بالایی میدونه که مهم نی دل ما چی میخواد ، آخه بالایی تو تقدیر ما مسیر دیگه ای نوشته که توش هیچ حرفی از دل نیست
شب شده و باز طبق رسم هر شب دارم آهنگای گلادیاتور رو گوش میدم ، آخه بر خلاف اسمش آهنگاش آرومه ، یعنی همیشه قبل خواب این آهنگ تو گوشمه ،
میدونی قبل خواب نیازی نیست پنجره رو باز کنم تا ماه رو ببینم ، یه پنجره ی جدید که باز بشه ماهی میاد که بسه برای آرامش قبل خواب
حالا هی من چرت بگم ، هی بپیچونم ، هی سکوت کنم
ولی نمیشه تهش نگم که کاش صدات بود که میگفت دوست دارم ،
کاش
کاش
کاش
کاش نگات بود که خیره بشم بهش و بگم گور پدر همه دنیا
کاش میشد وقتی میخواستم تو باشی تو میبودی نه یه دنیا صدای بیگانه
کاش میشد وقتی میخواستم تو باشی تو میبودی نه یه دنیا نگاه یخ زده
گوش کن یکی مونده به آخرین ترک گنبد مینای شجریان رو
شبت پر از ستاره
فرداهات پر از قشنگی